การเอาตัวรอดจากภัยคุกคาม

ประสาทการรับรู้ กลิ่นของมนุษย์เป็นสัมผัสที่ตรวจจับได้ดี แต่ในโลกยุคใหม่ โดยเฉพาะในประเทศที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกสบายมากมาย มีวิถีชีวิตที่ปกติสุข การฝึกฝนในเรื่องของการระวังภัย ในด้านการใช้งานประสาทสัมผัส กลับกลายเป็นสิ่งที่ผู้คนในสังคมเมือง ไม่เท่าทันเรียนรู้ รวมถึง หลายต่อหลายคนละเลยความสนใจ ออกห่างความสามารถทางสัญชาติญาณทางธรรมชาติจนเสื่อมลงขาดการบริหารระบบประสาทสัมผัสในส่วนนั้น การฝึกฝนการพิสูจน์กลิ่น  อันที่จริงแล้วสามารถฝึกฝนได้จากกระบวนการง่ายๆ นั่นก็คือการสังเกตุและจดจำ เปรียบไปเหมือน ภรรยาที่หึงหวงสามี พอจิตให้ความสำคัญต่อสามี ก็จึงตั้งใจจำ กลิ่นเสื้อของสามี และพิสูจน์กลิ่นได้ว่าไป เกเรที่ไหนมาบ้างหรือไม่ การฝึกฝนการพิสูจน์กลิ่นนั้น ต้องเริ่มจากปรับทัศนคติความตั้งใจของตนเองใหม่ มีความสังเกตุ รับรู้ใส่ใจ เรื่องของกลิ่นที่มีผลต่อความปลอดภัยของชีวิตและทรัพย์สิน โลกนี้มีกลิ่นที่เกี่ยวข้องกับความปลอดภัย ของสุขภาพ ชีวิต และทรัพย์สิน หลายรูปแบบ ตั้งแต่เรื่องเล็กๆทั่วไป ไม่ว่าจะเป็นกลิ่นแก๊ส กลิ่นน้ำมัน…

ในนาทีเป็นนาทีตาย ในนาทีสำคัญที่คุณอาจมีโอกาสที่จะได้เจรจากับคนร้าย ด้วยข้อความจำกัดไม่กี่ประโยค คุณจะเจรจาอย่างไร บางกรณีคำพูดเพียงไม่กี่ประโยคหรือไม่กี่คำ กลับกลายเป็นส่งผลต่อการเปลี่ยนสถานการณ์ได้อย่างมาก ทั้งทางบวกและทางลบ การหยิบเอาแนวทางจิตวิทยา ที่เหมาะสม มาศึกษาฝึกฝนไว้บ้าง เตรียมพร้อมไว้ใช้ในยามเผชิญกับสถานการณ์ จะเป็นประโยชน์อย่างมาก หากในนาทีที่คนทั่วไป เวลาเจอจังหวะที่จะมีโอกาสได้พูด ส่วนใหญ่แล้ว มักเป็นการ วิงวอนร้องขอชีวิต การกล่าวอ้างถึง ความจำเป็นในการต้องมีชีวิตอยู่ของตน ไม่ว่าจะเป็นการมีครอบครัว มีลูกที่ยังเล็ก หรือมีพ่อแม่ชราที่ต้องเลี้ยงดู แต่หากคนร้ายนั้นเป็นคนที่ใจต่ำช้าสารเลวอย่างสุดบรรยาย มโนสำนึกของมันไม่เคยเรียนรู้ความเมตตาปราณี จิตของมันไม่มีสภาวะคิดตามในสิ่งที่ได้ยินแต่อย่างใด หนำซ้ำยังวางแผนเตรียมการเตรียมใจ มาปล้น มาฆ่าหรือมาทำร้าย อย่างแน่นอนแก่ใจ ในนาทีนั้นจะรับมืออย่างไร เมื่อประเด็นของความเมตตา สงสาร มันกลับไม่มีผลในเวลานั้น คุณอาจอ้ำอึ้งคิดสิ่งใดไม่ออก คิดสิ่งใดไม่ทัน…