หลายคนคงเคย มีโอกาสพบเจอ คนเร่ร่อน โดยเฉพาะ ในรายที่มีความเป็นมา หรือมีสภาพที่น่าสงสาร มีบ้างที่ผู้คนพบเห็นให้ความช่วยเหลือ ให้อาหาร บ้างให้เสื้อผ้า บ้างให้เงิน
แต่ทว่านั่นเป็นการแก้ปัญหาเป็นครั้งคราว โดยที่ประชาชนมากมายก็มักจะไม่ค่อยจะรู้หนทางช่วยเหลือทางอื่นๆสักเท่าไหร่
อันที่จริงแล้วยังมีทางเพิ่มขึ้น หากว่าใครที่มีจิตเมตตายอมสละเวลาเป็นธุระ นำพาช่วยเหลือ
นั่นก็คือ การติดต่อหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้โดยตรง
ก่อนอื่นต้องพิจารณาให้ดีเสียก่อนว่า บุคคลนั้น อยู่ในสถานะ คนเร่ร่อน หรือไม่ ซึ่งกฏหมายไทยได้จัดรวมไว้ ในนิยาม ที่เรียกว่า คนไร้ที่พึ่ง
นิยาม “คนไร้ที่พึ่ง” ของคณะกรรมการปฏิรูปกฎหมาย (คปก.) ที่เสนอความเห็นต่อนายกรัฐมนตรีและประธาน สนช. เมื่อวันที่ 21 ตุลาคม 2557 “ให้หมายรวมถึงคนป่วยทางกายหรือจิต คนขอทาน คนเร่ร่อน หรือ คนจรจัดในที่สาธารณะ และบุคคลอื่นใด ที่อยู่ในสภาวะยากลำบากและไม่อาจพึ่งพาบุคคลอื่นได้ และไม่จำกัดเฉพาะผู้มีสัญชาติไทย”
เมื่อพิจารณาได้เหมาะสมแล้ว ให้ท่านค้นหา ว่า “สถานคุ้มครองคนไร้ที่พึ่ง” ในเขตุท้องที่ของท่านนั้นอยู่ที่ใด
การค้นหานั้นทำได้ไม่ยาก ทั้งเสริจหาได้จากกูเกิ้ล หรือติดต่อสอบถามตามสถานที่ราชการต่างๆ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ประเด็นที่สำคัญที่สุด นั่นก็คือความสมัครใจ
เพราะยังมีคนเร่ร่อนอีกจำนวนนึงที่ไม่มีความประสงค์ที่จะเข้าไปอยู่ในสถานสงเคราะห์ หรือสถานคุ้มครองคนไร้ที่พึ่ง เนื่องจากยังสามารถเก็บขวด หรือหาของเก่าขายได้ หรือยังอาจมีญาติพี่น้องที่คิดจะติดตามเสาะหาอยู่
หรือมีความต้องการอิสระเสรี
อย่างไรก็ตาม บางกรณีหากความอิสระเสรีนั้นก่อความเดือดร้อน แก่ผู้คนหรือสถานที่สาธารณะ หรือเป็นผู้ ชราภาพ พิการ ป่วยไข้
การติดต่อเจ้าหน้าที่ จากหน่วยงาน มาพิจารณารับตัว ก็อาจเป็นทางเลือกที่เหมาะสม
แต่ไม่ควรใช้การติดต่อเจ้าหน้าที่ มารับตัวคนเร่ร่อนไป เพียงเพราะเป็นการสนองความรำคาญส่วนตัว หรือความวิตกจริตส่วนตัว ทั้งที่ยังไม่มีเหตุแนวโน้มใดที่จะตัดสินได้ว่า คนเร่ร่อนนั้นเป็นบุคคนอันตรายหรือบุคคลสร้างความเดือดร้อน หรือบุคคลช่วยเหลือตนเองไม่ได้จริง
การหยามเหยียดศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ การปล้นอิสเสรีภาพทางการเลือกดำรงชีวิตของผู้อื่น ถือเป็นความเสื่อมทรามทางจิตนิสัยที่ไม่ควรกระทำเป็นอย่างยิ่ง
แต่ทว่าหากอยู่ในกรณีที่บุคคลเร่ร่อนนั้น ไม่รู้ทางไป ไม่รู้ว่ามีหน่วยงานคอยให้แหล่งพักพิง หรือแหล่งฝึกอาชีพให้อยู่ และพร้อมยินดีที่จะเข้ารับการดูแล
กรณีนี้ก็เป็นเรื่องที่ เป็นประโยชน์ที่ ท่านจะชี้ทางนำพาเป็นธุระให้แก่คนผู้นั้นเป็นจิตกุศล
และสิ่งสำคัญในท้ายที่สุด หากเป็นไปได้ควร พิจารณา สถานคุ้มครองคนไร้ที่พึ่ง ในเขตท้องที่ของท่านด้วย เพราะแต่ละแห่งอาจไม่เหมือนกัน บางแห่งมีคุณภาพ ที่พักอาศัย อาหาร และเครื่องนุ่มห่มที่เหมาะสมและถูกสุขลักษณะ จัดให้มีการตรวจสุขภาพกายและสุขภาพจิต ฝึกอบรมและฝึกอาชีพ รวมทั้งหาอาชีพให้คนไร้ที่พึ่ง
แต่ทว่าบางแห่ง กลับ มีสภาพคล้ายสถานกักกัน การฝึกอาชีพก็นำไปสู่การปฏิบัติได้น้อย และยังต้องอยู่ปะปนกับผู้มีปัญหาด้านสุขภาพจิต และไม่มีมาตรฐานสุขลักษณะ
หรือหากเลวร้ายไปกว่านั้น ก็เป็น ศูนย์ที่เจ้าหน้าที่ทำงานเพียงแค่หวังเบิกงบประมาณ ในขณะที่การจัดการไม่มีมาตรฐาน
ดังนั้นก่อนที่ท่านจะเสริจหาข้อมูล สถานที่ช่วยเหลือบุคคลเร่ร่อน ในสถานที่ต่างๆควรพิจารณาให้ถี่ถ้วนก่อนเป็นประเด็นสำคัญ